First impressions

Ha allemaal!

Allereerst: heel hartelijk bedankt voor alle lieve mails, berichtjes, belletjes, smsjes en kaartjes!!! Ik ging echt bemoedigd op pad! Jullie hebben het al kunnen lezen bij de reactie van mam bij m’n eerste blog: de reis is helemaal voorspoedig gegaan! Beide vliegtuigen waren ahead of schedule, ik kwam een halfuur eerder in Entebbe dan gepland. Gelukkig stond Baker, de driver al te wachten met een bordje: ‘Willemien Westerhuis, Hospice Africa Uganda’. Dat was zo’n opluchting!

Baker heeft me naar het Hospice gebracht, een heel bijzondere rit, de eerste impressies van Afrika! De weg was druk met auto’s, boda’s (scooters), wat fietsers en voetgangers. We reden langs verschillende dorpjes, met huisjes langs de weg, veel Westerse reclame en allerlei voor mij onbekende producten te koop. Het laatste stukje gingen we binnendoor, want we reden een ‘traffic jam’ in. Bizar: stijgende en dalende smalle zandweggetjes dwars door een soort wijk, a.h.w. door de achtertuin van Afrika….

In het hospice heb ik Dr Anne ontmoet, degene die het Hospice heeft opgezet. Een bijzondere dame van 74 jaar, nog steeds aan het werk! Verder Thomas en Cloina, die in hetzelfde guesthouse wonen. Beiden Iers, Cloina werkt hier ook als arts. Zij hebben me naar het guesthouse gebracht, waar ik een poosje geprobeerd heb te slapen (niet gelukt), wat eerste impressies te verwerken en te wennen aan de hogere temperaturen…Ik woon hier trouwens op de ‘Kizunguroad’: weg van de blanken…. Nadat ik genoeg moed had verzameld, ben ik teruggelopen richting Hospice, omdat daar ook wat winkels zijn. Rijst, cereals, wat fruit en brood gekocht.

‘s Avonds heb ik iets gedaan waarvan ik niet bepaald gedacht had dat in Afrika te doen, laat staan de eerste dag: ik ben met Thomas, Cloina en Joanne (een andere arts hier) naar de American Recreation geweest, en heb meegedaan aan een uurtje Pilates. Jaja! Sportief, he…. Mss ga ik dat elke week doen, maar het is vrij duur, moet ik nog even over nadenken. Daarna naar Joanne’s huis gegaan en daar gegeten. Was heel gezellig! Met hen ook kennisgemaakt met een Ugandese sterke drank, een soort bananendrank, 40%... Toen ik eindelijk om elf uur in bed lag, ben ik als een blok in slaap gevallen….

Vandaag met ‘Hospiceteam 5’ meegeweest om wat mensen te bezoeken. Heel bijzonder! Een zieke vrouw in een heel klein, donker huisje in een arme wijk, een delirante vrouw in een voor Ugandese begrippen groot en rijk huis, een 14-jarig jongetje in een ziekenhuis en een jongen van 29 met een rectaalcarcinoom.

Moe van alle indrukken zit ik nu dus even te typen. Volgende keer vertel ik wat meer over hoe het Hospice nu in elkaar zit. Voor mij beginnen de puzzelstukjes in elkaar te vallen. Vanavond is er een Oktoberfest (believe it or not), maar ik denk dat ik lekker op tijd in m’n bed duik…

Oja, voor ik het vergeet, hier m’n nieuwe nummer: +256 784844519

Heel veel liefs!

Willemien