Plateau Mission Hospital

Anderhalve week verder in Kenya! Niet te geloven, het voelt alsof we al weken in het ziekenhuis aan de slag zijn! Woensdagavond kwamen we na een prima vlucht aan in Nairobi, en zijn we per taxi naar een jeugdherberg gegaan. We waren behoorlijk brakjes en dus hebben we besloten een extra dag in Nairobi te blijven. We hebben het centrum van de stad verkend en kaartjes gekocht voor de reis naar Eldoret, in het westen van Kenya. We wilden graag met een grote coach (bus), omdat het veiliger is dan met de matatu (minibus). Vrijdag trokken we vreselijk veel bekijks door bepakt en bezakt naar het busstation te lopen, twee kilometer verderop. Na een rit van bijna 7 uur kwamen we in Eldoret, waar we werden opgewacht door Daniel, een voorganger van de Reformed Church in Eldoret. Hij en z’n twee superschattige zoontjes hebben ons geholpen met boodschappen doen en hebben ons daarna naar Plateau gebracht, onze eindbestemming.

Plateau Mission Hospital, het ziekenhuis waar we de komende acht weken zullen zijn ligt ongeveer 25 kilometer bij Eldoret vandaan. Het is ooit met hulp van de GZB opgezet en is dus ook echt een christelijk ziekenhuis. Er zijn een mannen-, vrouwen-, kinder- en kraamafdeling, met op iedere afdeling plaats voor ongeveer 15 mensen. De bezetting is over het algemeen heel erg laag, deze week lagen er gemiddeld 10-15 patiënten… Veel mensen gaan kennelijk naar het ziekenhuis in Eldoret, waar ze goedkoper geholpen worden en waar altijd een dokter aanwezig is. Verder is er een verloskamer met drie bedden en is er een tweede verloskamer in de maak. Tot slot is er de ‘outpatients’, waar mensen overdag altijd terecht kunnen met wat voor probleem dan ook. Er zijn een paar specifieke klinieken, bijvoorbeeld voor HIV/AIDS, kinderen en voor zwangeren. Het medisch personeel bestaat uit een dokter, een paar clinical officers, een aantal verloskundigen/verpleegkundigen en patient attendants.

Inmiddels hebben we vijf dagen in het ziekenhuis doorgebracht. De dag loopt over het algemeen ongestructureerd, maar ongeveer als volgt: ’s morgens om half acht (lees: acht uur) beginnen we met praise and prayers, daarna doen we de wardround samen met de ‘daktari’. De rest van de ochtend zijn we op de verloskamer of zien we patiënten met de clinical officer in ‘outpatients’. Halverwege de ochtend is er lekkere Afrikaanse thee en later op de dag hebben/nemen we een uur lunchpauze. Om vijf uur is de werkdag zo’n beetje voorbij. We hebben een huisje op het ziekenhuisterrein, dus ’s nachts kan er zomaar op ons raam getikt worden door de guard: ‘theatre!’ of ‘labour ward!’ Jaja, ook ’s nachts zijn wij er gewoon bij;)…

Dingen waar we aan moesten wennen waren clinical officers die de meest vreemde diagnoses stellen en met een nog vreemder behandelplan komen, een vrouw die er binnen 2 minuten een kind uit geperst heeft, de operatiekamer met toch iets andere standaard dan in Nederland… Op onze eerste werkdag waren we ’s avonds bij een keizersnee. Ik wilde graag de opvang van het kind doen, en was al op zoek naar een warme doek en een masker en ballon (voor eventuele beademing). Een masker hadden ze alleen voor inieminie-prematuurtjes of voor kinderen van een jaar of 6. Naja… moet maar. Maar toen kwam er toch een slap, niet-ademend kind! Ik was heel blij met mijn kindergeneeskunde-ervaring vanuit Ede:)! Een matige start en flink kreunen gedurende een paar uur, maar de volgende dag gelukkig een blakend kind. Opties voor verdere behandeling zijn er nauwelijks, er is geen medicatie voor zulke kleintjes en ook intuberen of beademen is hier geen optie. Zuurstof kunnen we wel geven. Deze week hadden we nog twee keizersnedes, waarbij we de opvang van het kindje gedaan hebben. Een kindje moesten we reanimeren. Op een gegeven moment ademende het wel spontaan en was de hartslag goed, maar helaas is dat kindje een paar uur later alsnog overleden. Verder zien we dus van alles en nog wat langs komen in de ‘outpatient department’. Alinda wordt blij van de interne geneeskunde en ik van de kindertjes, dus zo verdelen we de boel ook een beetje. We doen hier behoorlijk ons eigen ding en leren grappig genoeg ook heel wat van elkaar, super leuk!

Wij wonen dus vlakbij het ziekenhuis in een prima guesthouse. Wel een met gebruiksaanwijzing: regelmatig zonder stromend water en als het er is smaakt het naar chloor, een kapotte wc en badderen bij kaarslicht. Maar wij zijn er prima gelukkig mee en improviseren de prachtigste maaltijden;). In de buurt zijn twee kleine winkeltjes, waar we brood en rijst kunnen kopen en wat andere hoognodige zaken. Voor de meeste spullen en ook voor internet moeten we naar Eldoret. Al met al gaat het helemaal goed komen de komende weken en gaan we heel veel leren!

Kwaheri!

Willemien

PS: voor een andere blik op dezelfde belevenissen, kijk op www.alindavos.waarbenjij.nu
PPS: mijn telefoonnummer voor de komende weken is +254 700649579
PPPS: super bedankt voor alle lieve smsjes, mailtjes, belletjes en dergelijke, waardeer ik heel erg!